പിരിയുവാന് സമയമായി തമ്മില്
അകലുവാന് നേരമായി നമ്മള്
വീഥിതന്
പാതിയില് നിന്നുപോയി
നിമിഷങ്ങള് മൂകമായ് യാത്രപോയി
ഒന്നായനാള്മുതല് ഇന്നോളം യാത്രയില്
ഹിന്ദോള രാഗവും ഒന്നിച്ചുപാടി നാം
വസന്തവും ശിശിരവും വന്നുപോയി
മേഘങ്ങള് ആര്ദ്രമായ് പെയ്തുപോയി
ഹൃദയത്തില് നൊമ്പരം മാത്രമാക്കി
ചിന്തയില് നീ മാത്രം വന്നു ചേര്ന്നു
മിഴികളില് നോക്കിഞാന് യാത്രപോയി
പാദങ്ങള് കാതങ്ങള് ദൂരെയായി
പിന്വിളി കേള്ക്കുവാന് മോഹമായി
കണ്പീലി അറിയാതെ ഈറനായി
വന്നിടും നാളെയെന് ജീവനായി
മനസ്സിന്റെ മന്ത്രണം മാത്രമായി
വീഥിതന് പാതയില് നിന്നുപോയി .... വീഥിയും പാതയും സമാനാർഥങ്ങളല്ലെ? വിധിയാണോ ഉദ്ദേശിച്ചത്?
ReplyDeleteപാതിയില് എന്നായിരുന്നു, ക്ഷമിക്കണം....
ReplyDeleteഅപ്പൊഴേ പറഞ്ഞിരുന്നു; ഈ ഏടാകൂടത്തിനൊന്നും പോകണ്ടാന്നു!
ReplyDeleteഇനി അനുഭവിക്ക്.
അല്ലാതിപ്പോ ഞാനെന്തു പറയാനാ..!!
(നല്ല ഒഴുക്കില് വായിക്കാനായി സുഖം പകരുന്നയീ കവിത)
പിന്വിളി കേള്ക്കുവാന് മോഹമായി
ReplyDeleteഅപ്പോഴും പ്രതീക്ഷ മാത്രം.
ഈണത്തില് ചൊല്ലാന് നല്ലൊരു കവിത.
ReplyDeleteഅജിത്ത് പറഞ്ഞപോലെ ഈണത്തില് ചൊല്ലാനൊരു കവിത.. വളരെ സിമ്പിളായ വരികളും..
ReplyDeleteഅങ്ങനെ ആവട്ടെ, പിന് വിളി ഉയരട്ടെ.
ReplyDeleteകവിത കൊള്ളാം...
ReplyDeleteആശംസകൾ...
പ്രൊഫൈലലിൽ പറഞ്ഞപോലെ തന്നെ,
ReplyDeleteവെരി സിമ്പിൾ കവിത..!
വായിച്ചു തല പുകയ്ക്കണ്ട..!
ഇഷ്ടായീട്ടോ..
ആശംസകൾ നേരുന്നു..പുലരി
വളരെ നന്നായിട്ടുണ്ട്.ഹൃദ്യമായ വരികള്ക്ക് നല്ല താളവുമുണ്ട്. ആശംസകള്.
ReplyDeleteകാത്തിരിക്കാം തിരികെ വിളിക്കും...
ReplyDeleteVery Simple .....
ReplyDeleteവേര്പാടിന്റെ വേദന വളരെ ഹൃദയസ്പര്ശിയായി വരച്ചുകാട്ടി .ആശംസകള് .
ReplyDeleteപിരിയാനുറച്ചോ?
ReplyDeleteനന്നായിട്ടുണ്ട്.. നല്ലവരികള്.. ആശംസകള്
പിന്വിളിക്കായി കാത്തിരിക്കുക...!
ReplyDeletehi hi
ReplyDeleteishttamayi
ReplyDelete